Για τη διακόσμηση χώρων πρασίνου, οι περισσότερες πόλεις και οι ερασιτέχνες κηπουροί βασίζονται σε φυτά που έχουν καλλιεργηθεί επιλεκτικά για ορισμένες ιδιότητες, όπως η διακοσμητική τους αξία. Με τα φανταχτερά τους χρώματα, τα ασυνήθιστα σχήματα και τις μεγαλύτερες αναλογίες, μπορεί να είναι ελκυστικά στο ανθρώπινο μάτι, αλλά δεν είναι απαραίτητα χρήσιμα για τις μέλισσες και άλλους επικονιαστές, όπως αναφέρει το BBC.
Συχνά, μπορεί να συμβαίνει το αντίθετο. Για παράδειγμα, ένα δημοφιλές λουλούδι κήπου που προέρχεται από τη Νότια Αμερική, η πετούνια, είχε αρχικά πέντε πέταλα. Λόγω της τεχνητής επιλογής, οι υβριδικές ποικιλίες έχουν τώρα μερικές φορές έως και 10.
«Λατρεύουμε τα μεγάλα, λαμπερά λουλούδια. Για να κάνουμε τα λουλούδια πιο ελκυστικά, επιλέξαμε μερικά είδη με διπλά πέταλα. Δίνει την εντύπωση ότι το λουλούδι είναι μεγαλύτερο. Αλλά, στην πραγματικότητα, το τμήμα παραγωγής νέκταρ, το οποίο είναι ζωτικής σημασίας για τους επικονιαστές, μπορεί να μην υπάρχει πια λόγω αυτής της επιλογής», εξηγεί η Stephanie Frischie, ειδική σε εγγενή φυτικά υλικά στο Xerces Society, έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό που εδρεύει στο Πόρτλαντ του Όρεγκον.
