Η κατασκευή της υποθαλάσσιας σήραγγας Πρέβεζας – Ακτίου
Η υποθαλάσσια σήραγγα Πρέβεζας – Ακτίου συνδέει το θαλάσσιο στενό που χωρίζει τη Στερεά Ελλάδα από την Ήπειρο στο άνοιγμα του Αμβρακικού κόλπου. Το έργο άρχισε να κατασκευάζεται το 1995 και ολοκληρώθηκε το 2002. Ο προϋπολογισμός του έργου ήταν 58.904.232,13 ευρώ και θεωρείται από τα πλέον ακριβά δημόσια έργα στην Ελλάδα, μετά την Εγνατία Οδό, την Αττική Οδό και τη Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου. Η απόσταση του λιμένα του Ακτίου από τον παλαιό λιμένα Πρέβεζας είναι 725 μέτρα ενώ στο πιο στενό σημείο, από το ακρωτήρι Ακρί (όπου βρίσκεται ο φάρος και το πυροβολείο του 1897) ως το νέο λιμενοβραχίονα Πρέβεζας, είναι μόλις 600 μέτρα. Αυτό το θαλάσσιο στενό από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι το 2002 συνδέονταν μόνο ακτοπλοϊκά με πορθμείο, με συχνά προβλήματα λόγω θαλασσοταραχής, ανυπαρξίας νυχτερινών δρομολογίων και πολύωρης αναμονής το καλοκαίρι. Ολα αυτά πλέον αποτελούν παρελθόν.
Τεχνικές προδιαγραφές-Λειτουργία
Η σήραγγα έχει συνολικό υποθαλάσσιο οδικό μήκος 910 μέτρα και μέγιστο βάθος 27 μέτρα κάτω από τη θάλασσα. Τα τροχοφόρα διασχίζουν την απόσταση αυτή σε 1 έως 1,5 λεπτό. Η μέγιστη επιτρεπομένη ταχύτητα είναι 60 Κm/h και τα φώτα του οχήματος πρέπει να είναι αναμμένα. Ο σταθμός διοδίων βρίσκεται στο Άκτιο και το κόστος διοδίων για τα ΙΧE είναι 3 ευρώ. Ο σταθμός ελέγχου βρίσκεται στην Πρέβεζα, στην Κυανή Ακτή.
Όλη η σήραγγα παρακολουθείται από κάμερες κλειστού κυκλώματος, στο δε κέντρο ελέγχου μέσω υποδοχέων, αναφέρονται και καταγράφονται όλες οι φυσικές και μετεωρολογικές παράμετροι της σήραγγας. Για παράδειγμα αν τα επίπεδα CO2 αυξηθούν επικίνδυνα, αυτομάτως αρχίζουν να δουλεύουν οι ανεμιστήρες – τουρμπίνες φέρνοντας μέσα στο τούνελ φρέσκο αέρα. Πεζοί και ποδήλατα δεν επιτρέπεται να περάσουν, όπως και φορτηγά με επικίνδυνα φορτία ή καύσιμα. Οι ειδικοί λένε ότι το σκυρόδεμα της σήραγγας αντέχει χρονικά για 100 χρόνια και σε σεισμό μεγέθους μέχρι 8 Ρίχτερ.
Στο επίσημο έντυπο της κατασκευάστριας Κοινοπραξίας το 1997, αναγράφεται κόστος 40.208.238 ECU + 6.370.660.000 δρχ = 18.695.994,13 Euro, δηλαδή σύνολο 21 δισ. δραχμές (58.904.232,13 ευρώ). Το έργο χρηματοδοτήθηκε από δημόσιους πόρους κατά 75% και από την Ευρωπαϊκή Ένωση κατά 25%.
